Wat is “het echte geluk”? Wat zégt Jezus nu eigenlijk, in de opening van zijn Bergrede?
Jezus begint zijn Bergrede als het ware met een toost – Hij heft het glas. Met die toost zet Jezus’ het denken over geluk en succes uit zijn tijd op zijn kop. En nog altijd zet Hij het op zijn kop. Met zijn toost wil Hij diegenen die steeds te horen krijgen dat ze falen een hart onder de riem steken: je faalt niet als je je afhankelijk weet, je faalt niet als je leeft met verdriet, je faalt niet als je het gevoel hebt overlopen te worden omdat je jezelf niet vooraan zet. Met zijn toost doet Hij een appèl op zijn leerlingen om hun ogen niet te sluiten voor wie zich afhankelijk weet van anderen; voor verdriet; voor degenen die niet voor zichzelf op kunnen komen; voor wie zich bewogen weet met anderen; voor wie te eerlijk is; voor wie vrede wil stichten; voor wie zich inzet voor gerechtigheid.
